„Rozdziały krótkie, ostre jak cięcia żyletki" o „Niezapominajce" - Dorota Cichorz-Dąbrowska.

 „(...)Rozdziały krótkie, ostre jak cięcia żyletki. Ogromnie szanuję Autorkę Magdalena Kalwak za tak osobisty tekst" - Dorota Cichorz-Dabrowska.

Jedna z moich czytelniczek, Dorota Cichorz-Dabrowska tak napisała o „Niezapominajce, czyli o tym, o czym nie da się zapomnieć":

„(...) Dokładnie w Dzień Niezapominajki Pan Kurier przerzucił ją przez płot, trafiła idealnie w miejsce gdzie rośnie kępka maleńkich niezapominajek - w tym roku szybko przekwitły, choć jeszcze kilka maleńkich niebieskich płatków przebija na tle zieleni.
Zaczęłam czytać... Rozdziały krótkie, ostre jak cięcia żyletki. Ogromnie szanuję Autorkę Magdalena Kalwak za tak osobisty tekst".

I ja pięknie dziękuję za te słowa Dorota.

#powojka_szeptem_motane #dorota_cichorz_dabrowska #recenzjaksiazki #niezapominajka #magdalena_kalwak

 Jakże wiele sił dodają mi słowa moich czytelniczek 🌟. Bardzo za nie dziękuję 💙.

Foto: Beata Lewicka/Fabryka Kadru.

Tym razem swoją opinią na stronie wydawcy podzieliła się Bożena Czechowska - Trawińska. Przeczytajcie sami:

Do książki Magdaleny Kałwak wracałam trzykrotnie. Dlaczego? By zrozumieć. Bo Autorka pokazała w niej bardzo trudną próbę drogi wyjścia z traumy. Traumy, która w konsekwencji spowodowała spustoszenie w jej organizmie i psyche. Zrozumiałam jak wiele chorób i bólu powoduje to, co jest w naszej głowie, że najważniejszym lekiem na traumę jest wyrzucenie z głowy złych obrazów z przeszłości. Że jedyną drogą jest nie to, by uciekać od traumy ale skonfrontować się z nią. Niezwykle cenne są zawarte w książce wywiady z psychologiem. Terapia wyjścia z uwięzionego w bólu ciała porównana do procesu powstawania perły i uświadomienie, że opowiadanie o traumatycznych zdarzeniach z przeszłości jest straszne. Ale powtórzone po raz pięćdziesiąty przestaje nim być. To bardzo cenna książka dla tych, co zmagają się z podobnymi następstwami ale też bardzo ważna dla tych, którzy mają takie osoby w swoim otoczeniu. "Ujawniona historia traci moc tajemnicy, a tajemnica jest jednym z utknięcia w traumie seksualnej." To książka, po którą powinien sięgnąć każdy dorosły, by móc zauważyć i przeciwdziałać podobnym skutkom. Autorkę bardzo szanuję za decyzję o wydaniu książki.

 

Jeśli i Was słowa Bożeny zachęciły do lektury „Niezapominajki, czyli o tym, o czym nie da się zapomnieć", to zajrzyjcie na stronę wydawcy https://ridero.eu/pl/books/niezapominajka_1/, gdzie kupicie książkę w formie drukowanej, a także w wersji elektronicznej. E-booki zaś kupicie na Empik Go i Legimi.

„Jezioro łez” - opowiadanie biblioterapeutyczne dla dorosłych.

 Pisząc „Niezapominajkę, czyli o tym, o czym nie da się zapomnieć" opisywałam nie tylko moją trudną historię z dziecięcych lat, ale chciałam też dać czytelnikom możliwość znalezienia radości i wybrania innej drogi ucieczki od swych problemów. Tak też powstało opowiadanie biblioterapeutyczne dla dorosłych:

„Jezioro łez”.

Ilustracja Gosi Mikułowskiej.

Przeczytajcie jego fragment:

„Niezapominajka urodziła się w słoneczny, jesienny poranek.

Od samego początku świat zachwycał ją swoimi niezliczonymi barwami, nostalgicznymi dźwiękami i zaskakującymi smakami.

Zawsze, kiedy tylko otworzyła oczy, jej źrenice powiększały się patrząc z ciekawością na kolejny, niezwykły dzień w jej życiu, a na usteczkach pojawiał się szczery uśmiech. Chciała smakować ziemską krainę wszystkimi zmysłami.

Mimo problemów z biodrami i bólem z tym związanym, nauczyła się chodzić. Z uśmiechem i z wdzięcznością. Nie płakała. Nie wolno jej było tego robić. Miała być „grzeczną dziewczynką”. Słuchać mamy i robić to, co jej się każe. Bez patrzenia na swoje własne potrzeby.

Poznawała świat dostrzegając szczegóły. Zapach rosy o poranku, dotyk wiatru o zmierzchu i najprawdziwsze sny śnione w nocy. Chciała, jak najwięcej się nauczyć.

Najbardziej zaś ciekawili ją ludzie i ich zachowania. Z otwartością, ufnością i miłością podchodziła do każdego człowieka. Śpiewała. Bo to kochała robić najbardziej.

Z biegiem lat zauważyła, że jej bezwarunkowa miłość, nie zostawała odwzajemniana. Stawiano jej warunki, aby mogła taką miłość otrzymać. Dlatego zatracała siebie, gubiła swe marzenia i choć jej serce płakało, robiła to, czego od niej oczekiwano. Wbrew sobie i na przekór sobie. Pomagała innym nie oczekując nic w zamian. Ale inni to wykorzystywali. Nie potrafiła tego zrozumieć.

Aż przyszedł taki dzień, kiedy o mały włos nie umarła. Jej intuicja ją ostrzegała, ale nie posłuchała jej. Właśnie w tym dniu, otrzymała drugie życie.

Życie z tak ciężkim bagażem doświadczeń, że można by nimi obdzielić kilkanaście osób.

Choroby, bóle i zmęczenie doprowadziły ją na skraj wytrzymałości. Była bezradna i zdezorientowana. Próbowała wszystkiego, żeby sobie pomóc, ale czuła, że coraz bardziej znika, a zamiast niej istnieje tylko ogrom cierpienia i rozpaczy.

Garbiła się coraz bardziej, a walizka wspomnień robiła się coraz to cięższa. Usiadła więc na brzegu urwiska i zaczęła płakać. Z jej błękitnych oczu płynęły łzy – niezapominajki. Z każdą myślą, z każdym kolejnym złym wspomnieniem, jej dusza zatracała się coraz bardziej. Czuła, że rozpada się na kawałki.

Z rozpaczy, boleści, żalu i złości Niezapominajki powstało jezioro łez (...)".

Cały tekst znajdziecie w książce, którą można kupić w księgarni internetowej pod adresem:

https://ridero.eu/pl/books/niezapominajka_1/

Tę wspaniałą ilustrację do opowiadania stworzyła artystka mieszkająca w Królestwie Norwegii - MikA Galleri - Gosia Mikułowska.

„Niezapominajka, czyli o tym, o czym nie da się zapomnieć" na księgarskich półkach.

Już od wczoraj (12 marca 2024) można zakupić i czytać moją książkę w trzech wersjach: jako e-book (granice nie mają znaczenia), w miękkiej, lub  też w twardej oprawie.

 Kup książkę.

Może kolejna opinia czytelniczki zachęci Was do wejścia do mojego świata:

 „Madzia! Właśnie skończyłam czytać „Niezapominajkę”. Popłakałam się i dumna jestem z Ciebie! Myślę, że ta książka może pomóc wielu kobietom. Piszesz pięknym, poetyckim językiem, a Twoje porównania doprowadziły mnie do śmiechu (...)" - Katarzyna Konieczna - Staskiewicz, bibliotekarka mieszkająca w Królestwie Norwegii.

Ilustracja do wiersza w książce autorstwa
Karo Ilustracje/Karolina Kacprzak.

„Niezapominajkę, czyli o tym, o czym nie da się zapomnieć" kupicie na:

• Ridero,
  
• Empik Go,
  
• Legimi.
  

Patronat medialny.

Portal kulturalno - podróżniczy KulTur - gdzie Norwegia spotyka się z Polską
znajdziecie na:

• FB,
  
• Instagram,
  
• Strona www.
  

Debiut pisarski „Niezapominajka, czyli o tym, o czym nie da się zapomnieć”.

 Już na księgarskich półkach znajdziecie moją pierwszą książkę.

O czym jest? Przeczytajcie opinię jednej z czytelniczek:

„Niezapominajka, czyli o tym, czego nie da się zapomnieć” to książka, która nie pozostawia czytelnika obojętnym. Zapada w pamięć, dotyka duszy, mierzy się z trudnymi emocjami i ostatecznie jest drogą do wolności – uzdrowienia ran i do nowego życia. Jest prawdziwa i bezkompromisowa; ból, gniew, bezsilność są w książce nagie, nieupiększone, ze zdartymi maskami, ale miłość i pragnienia są ubrane w poezję, ulotne, silne, czułe.

„Niezapominajka” jest książką – drogą, podczas której płaczemy razem z autorką i przyglądamy się jej walce o odrodzenie, by ostatecznie zdać sobie sprawę, że nie ciało należy leczyć, lecz duszę, bo stamtąd pochodzą wszystkie choroby.

Autorka „Niezapominajki” jest najdzielniejszą z dzielnych. Nie dość, że ma odwagę

zmierzyć się z traumatycznymi wydarzeniami z własnego życia, to jeszcze pokazuje je światu, żeby pomóc innym. To książka, która dostając szansę na księgarskie półki, uratuje niejedno smutne życie - Kinga Laura Plisko, autorka książek „Bóg daje znaki” i „Peonie od Boga”, szefowa portalu www.norway24.pl.